Polecam gierke :D 

Cofamy się do listopada 2009 roku kiedy to się pojawiła druga część odsłony tytułu o zombie wyprodukowaną oraz wydaną przez firmę amerykańską VALVE oraz VALVE South    FABUŁA I BOHATEROWIE Mamy z kilka postaci takich jak Bili Louis Zoey Francis Coach Nick Elis oraz Rochelle a co do fabuły jesteśmy w apokaliptycznym świecie opanowanym przez zombie ludzi niezidentyfikowaną chorobą przewijającą się pod nazwą Green Flu wcielamy się członka którego połączył się w grupie i naszym zadaniem jest próbując przeżyć do końca kampani   ROZGRYKA I POZIOMY Mamy po kilka kampani takich jak Dead Center The Passing No Mercy The Sacrifice Dark Carnival Swamp Fever Hard Rain The Parish The Sacrifice oraz Dead Air i inne a poziomy trudności mamy takie jak Łatwy Normalny Zaawansowany oraz Expert   TRYBY GRY    Jeden Gracz - sztuczna inteligencja przejmuje kontrole nad towarzyszami, pogodą oraz zarażonymi. Jeśli możliwe są trzy drogi do przejścia, komputer, zależnie od umiejętności, odblokowuję tylko jedną.   Kampania - gra w sieci dla 4 graczy,   nie Zarażonych wcielają się w rolę Tanka.   Lone Gunman - gracz dysponuje jedynie pistoletem Desert Eagle i odpiera ataki Boomerów oraz hordy.   Special Delivery - usunięto czas odradzania specjalnych Zarażonych oraz podniesiony maksymalny limit do 10 na raz (dla równowagi nie ma zwykłych zarażonych).   Hard Eight - na mapie może być ośmiu specjalnych Zarażonych na raz.   Last Gnome On Earth - celem graczy jest doniesienie Gnoma Chompsky'ego do końca kampanii, a ataki hordy skupiają się na tym, kto go niesie.   Last Man On Earth - tryb jednoosobowy bez graczy kierowanych sztuczną inteligencją. Gracz musi zmierzyć się z regularną hordą oraz specjalnymi Zarażonymi.   Room For One - w pojeździe ewakuacyjnym na końcu każdej kampanii jest miejsce tylko dla jednego ocalałego. Ten, który pierwszy dotrze do pojazdu podczas finału, przeżywa.   Fou do siebie.   Boomer - Wymiotuje na Ocalonych żółcią, przez co ogranicza im widoczność i przyciąga hordę. Po śmierci eksploduje, obryzgując okolicę żółcią (łącznie z Ocalałymi).     Tank - Najsilniejszy z Zarażonych. Potrafi jednym uderzeniem obezwładnić ocalałego, lub cisnąć w niego kawałkiem betonu. Bardzo wytrzymały.     Witch - Jedyny Zarażony, w którego nie można wcielić się w trybie Versus. Zazwyczaj siedzi ona w ciemnych pomieszczeniach lub powoli przemieszcza się po ulicach płacząc, często utrudniając przejście przez dany teren. Kiedy się przestraszy (święcącej latarki bądź zbyt bliskiej obecności Ocalałych) rzuca się w furii na gracza, który ją przestraszył dotkliwie go raniąc.   MUZYKA I DUBBING Mamy takie kawałki za tam tych czasów jak midnight riders i inne a w menu i po zakończeniu kampanii      A w dubbingu mówią po angielsku mamy tłumaczenie w napisach po polsku to za to +      GAMEPLAY i GRAFIKA Cały gameplay też wygląda nie najgorzej a co do grafika jak na tamte czasy jest bardzo dobra nie ma szału z teksturami i fizyką i wodą oraz innymi rzeczami    PODSUMOWANIE Gra left 4 dead 2 Jest tak bardzo dobra i kozacka gierka nie taka słaba jak na te czasy dla mnie to ocena za to to (10/10) polecam zagrać :) <3 

Nie wiem czy to ogólnie spoiler nie będzie ale trudno. No to chyba "prawidłowe" zakończenie z pierwszej serii Life is Strange gdzie Max poświęca Chloe w zamian za Arcadia Bay. Niesamowicie dobrana muzyka sprawi, że chyba tylko człowiek bez serca nie uroni chociaż jednej łezki.   W sumie. To szczerze polecam ograć giereczkę, nie jest to jakiś wymagający tytuł ale na pewno nadrobi fabularnie, proszę o nie zniechęcanie się po pierwszym epizodzie gdyż jest to taki prolog dopiero wprowadzający nas do przygód Max :) Pozdrawiam.    

Cześć.   Skoro mamy temat muzyczny to czemu by nie założyć czegoś podobnego o grach?   Chwalcie epickimi momentami z gier, które zapadły wam w pamięć. Mogą to być opisy, filmiki, muzyka.   Ja zacznę.   Napewno ostatni boss w strażnikach galaktyki, przy utworze The Final Countdown jest czymś epickim i niezapomnianym     

Rok 2023 przyniósł nam jednego z najlepszych RPG - Baldurs Gate 3, tylko czy to gra dla fanów poprzednich 2 części? Sami oceńcie.   Wiadomo poprzednie 2 części osiągnęły miano kultowych erpegów, więc Larian miało wysoko postawioną poprzeczkę, ale jednocześnie duży kredyt zaufania ze względu na serię Divinity w szczególności dwóch poprzednich części Divinity Original Sin 1 i 2.    FABUŁA I BOHATEROWIE   Fabuła gry toczy się w świecie znanym jako Faerun któremu grozi zagłada z rąk Łupieżców Umysłów. Ludzie zostają zarażeni kijankami, lecz nasi protagoniści mimo zarażenia, nie są podatni na ich działanie. Za to są zmotywowani, żeby się ich pozbyć z mózgu za wszelką cenę.   Grę możemy przechodzić własną postacią, którą tworzymy (tracimy przez to parę questów) lub wybieramy gotową postać z własną fabułą.   W samym tworzeniu postaci mamy możliwość wybrania siura bohatera co na plus, jednak brakuje charakterów postaci czyli chaotycznie dobry/zły, który definiowałby nasze zachowania i wybory.   Tworzenie postaci to także wybór klasy, rasy, podklasy, rozdanie talentów i rozdzielenie punktów statystyk. Klasyka rpgów. Wybór jest całkiem spory, więc każdy znajdzie coś dla siebie od nekromanty po paladyna łamiącego przysięgę.   Oczywiście w trakcie gry mamy możliwość zmienienia całkowicie builda, więc jeśli gdzieś daliśmy ciała zawsze możemy zresetować postać.   TOWARZYSZE   Grę przechodziłem w coopie więc nie wiem jak to jest w singlu, ale grając razem z kolegą mieliśmy postać główną oraz jednego towarzysza więc w sumie nasza drużyna to 4 postacie.   Towarzyszy do wyboru jest sporo i każdy z nich ma własne zadania rozwijające jego postać. I tutaj Larian poradził sobie świetnie. Każda postać ma ciekawą historię, każdy quest towarzysza wzbudza różne emocje.   Towarzyszy też możemy sobie zresetować jeśli chodzi o klasę, ja mając za towarzysza Astariona który domyślnie jest łotrzykiem to zrobiłem sobie z niego nekromante. Oczywiście towarzyszą rozwijamy tak samo jak główną postać, więc mamy spore pole do popisu buildami.   W grze mamy do wyboru romanse, nie są narzucone z góry więc jeśli ktoś chce homo związek proszę bardzo. Uważam to za spoko rozwiązanie - ludzie są różni, a gra nam nie narzuca tego. Po prostu możemy mieć romans w różnych konfiguracjach.   Z tym że akurat jeśli chodzi o romanse, to tutaj Larian zrobił to trochę na odwal się jeśli chodzi o relacje bohaterów prowadzące do romansów, ale nie jest źle.   MUZYKA I DUBBING W grze jest parę kompozycji które bardzo zapadają w pamięć, szczególnie że są wykorzystane w epickich walkach więc ciary gwarantowane.   Muzyka od poważnej do takiej karczmarnej więc pełny zakres. Uważam, że muzycznie I dubbingowo gra stoi na bardzo wysokim poziomie.   Jeśli chodzi o dubbing, to największe brawa dla pana który dubbinguje Astariona, ponieważ wszedł na bardzo wysoki poziom aktorstwa głosowego.   GAMEPLAY i GRAFIKA   Graficznie jeśli o to chodzi, to znowu Larian świetnie sobie poradził. Gra jest śliczna, wygląd zaklęć i świat jest bardzo dobrze przedstawiony. Z tym że… leje się krew, ale to wszystko idzie w mocno design Divinity Original Sin, czyli kolory dość jaskrawe i kolorowe. Spodziewałem się raczej mroczniejszego przestawienia, oczywiście lokacje robią wrażenie taki podmrok na przykład. Tylko dalej to za bardzo jest bezpieczne, w stylu Divinity.   Gra jest turowa i tutaj poszukamy odpowiedzi na pytanie czy jest dla fanów oryginalnego BG.   Przez całą grę ze względu na grafikę i ten system turowy ma sie wrażenie, że to jest Divinity Original sin 3.  System niby zmieniony na D&D, są rzuty kostką, ale to dalej wygląda jak Divinity i działa ja Divinity.  Osobiście uwielbiam Divinity i gameplay mi się bardzo podoba w baldursie, ale kolega fan BG narzekał, że mało tego baldursa w baldursie.   Wracając do gameplay, no cóż.. Jest przekozacki z masą wyborów i dowolnością przechodzenia misji. Możemy ominąć walkę, możemy okraść żeby coś zabrać i osłabić, możemy wykorzystywać otoczenie, RZUCAĆ NIZIOŁKAMI, spychać w przepaść, wyrzucać rzeczy z ekwipunku by je wysadzić drugą postacią przez co zadajemy potężne obrażenia.  Tworzymy mikstury, bomby, granaty, wykorzystujemy zwoje, kuszę, miecze wszystko co mamy pod ręką można użyć jako broni.   Twórcy dali istny lunapark jeśli chodzi o kombinowanie i kreatywność, przy czym nie czujemy się jakbyśmy oszukiwali czy bugowali grę. Po prostu twórcy na to liczyli, bo jeśli np. ukradniemy trollowi w jednym momencie magiczny róg, to mamy cutscenke gdzie on go szuka i mówi że ktoś ukradł. To są te detale.   Misji pobocznych też jest masa do zrobienia więc nie można narzekać na brak zajęć. Części tajemnic nie poznamy za 1 przejściem, bo mamy losowe testy percepcji/sztuki przetrwania/wiedzy itp gdzie jest rzut kością i jeśli żadna postaci nie ma dobrze rozwiniętych tych umiejętności, to wypada porażka i sekret przepada, bo rzut jest jednorazowy jeśli chodzi o testy terenowe.   I wszystko fajnie gdyby nie poziom trudności. Gra jest mimo epickosci, skomplikowanego dość systemu - za łatwa. Graliśmy na poziomie taktycznym i cóż. Może z dwie walki były bardzo trudne? Reszta bez większych trudności, bossowie też pokonywani bez żadnych problemów, co jest dziwne bo Divinity Original sin na poziomie taktycznym był baaardzo trudny, więc jeśli chodzi o poziom trudności - tutaj spore rozczarowanie.   PODSUMOWANIE Czy baldurs gate 3 zasłużył na grę roku? Jak najbardziej. Świetny kawał RPG który zabierze trochę godzin z życia, z epickimi momentami, bardzo dobra fabułą i świetnym gameplayem. Gra mimo podobieństw do Divinity oddaje hołd oryginalnym baldursom do których jest sporo nawiązań i parę postaci się przewija. Szkoda jedynie że Larian poszedł dość bezpieczną drogą którą wytyczyło im Divinity i obniżyli poziom trudności, ale cóż nie ma gier idealnych.   Ja mocno polecam, jeśli macie wolny hajs i czas(mi zajęło koło 100h)to śmiało kupujcie ^^.   Jeśli graliście, jakie macie wrażenia z gry? Śmiało dzielcie się wrażeniami!